~भुवन निस्तेज~
सिद्धियो लामो खँडेरी आज साउन दर्कदैंछ
ज्युनुको जानी महत्ता जिन्दगानी फर्कदैंछ
सायदै मैले सिकेन सोह्र आना जिन्दगी
के भयो पाउ मुनि गर्लम्म पैह्रो घर्कदैंछ
रात झञ्झावातको सन्त्रासको आभाषको
बात गर्थे प्रातःको लौ सूर्य रश्मि छर्कदैंछ
ले जतिलिन्छेस् परीक्षा आज तैंले जिन्दगी
‘निस्तेज’ भो पर्वत कहाँ जाबो हुरीले मर्कदैंछ
सायद समयले हेर्छ होला सत्य सम्यक दृष्टिले
पाइला कसका अघि छन् को पछाडी फर्कदैंछ
विशालनगर, धनगढ़ी,कैलाली
(स्रोत : साहित्य सभा)
