~शम्भुप्रसाद ढुङ्गेल~
कटारी तिमी घस्दछ्यौ मुख लुकाई
म बस्छु हरे ? चित्तलाई फसाई ।।
तिमी नैन सर् मार्दछ्यौ झल्मलाई,
म मन्लाई बस्छु निशाना बनाई ।।
तिमी चन्द्रमा जित्तछ्यौ चंचमाई,
म बस्छू चकोर्झै भई मन मुलाई ।।
तिमी छौ सुधाले भरेकी तलाऊ,
म प्यासो भई बस्तछू तड्फडाई ।।
तिमी ठाट् गरी बस्दछ्यौ झ्याल खोली,
म आश लिई हिंड्दछु मन् डुलाई ।।
कहाँ छाति तिम्रो छ पत्थर सरीको,
नरं चित्त बस्छु म हर्दम् नुहाई ।।
हरे ! कर्म सारै अभागी हुनाले,
प्रिय ! गर्दिनौ याद कत्ती मलाई ।।
– मुल्तानी
आशुकवि शम्भुप्रसाद ढुङ्गेल (विक्रम सम्वत(१९४६-१९८६)
(स्रोत : पं. बदरीनाथद्वारा सम्पादित पुस्तक “पद्य-सङ्ग्रह” बाट सभार)
