कविता : विहे

~दिनेश अधिकारी~Dinesh Adhikari

(प्रसङ्ग १)

बिहे गरेको भोलिपल्ट
हामी एउटा पैदलयात्रामा थियौं

कहाँ के भयो?
एकाएक आकाश धुम्मियो
एकाएक मेघ गर्जियो
र, झमझम पानी पर्न सुरु भयो
ओत लाग्न
छेउछाउमा कुनै उपाय थिएन
र, हामीसँग एउटै मात्र सानो छाता थियो
ऊ नभिजोस् भनेर
घरी-घरी मैले ऊतिर छाता ढल्काइरहें
मायाले, उसले पनि मैतिर छाता ढल्काइरही
पानी थामिएपछि
पालैपालो
एक पटक मैले उसलाई हेरें
एक पटक उसले पनि मतिर आँखा ओछ्याई
यतिन्जेलसम्म-
न मैं नभिजेको थिएँ
न ऊ ओभानो बचेकी थिई
सट्टामा-
हामी दुवै पानीले निथु्रुक्क रुझेका थियौं !

बिहे गरेको भोलिपल्ट
हामी एउटा पैदलयात्रामा थियौंं !!

(प्रसङ्ग २)

बिहे गरेको
पहिलो वर्ष पूरा भइसकेको थियो
र, हामी फेरि एउटा पैदलयात्रामा थियौं

यात्राको बीचतिर आइपुग्दा
कहाँ के भयो?
एकाएक
फेरि आकाश धुम्मियो
फेरि मेघ गर्जियो
र, झमझम पानी पर्न सुरु भयो
ओत लाग्न
अर्को कुनै उपाय थिएन
र, हामीसँग एउटै मात्र उही सानो छाता थियो
वर्षातबाट बच्न
छाता उघारेर
मैले ओढ्न मात्र के लागेको थिएँ
प्रायः झम्टँदै
उसले मबाट छाता खोसी र आफूले ओढ्न थाली
हार्न म पनि तयार थिइनँ
र, ऊ पनि छातालाई आफ्नो कब्जामा राख्न दृढसङ्कल्पित देखिई
यो पटक
मिलेर छाता ओढ्नेतिर
कसैको पनि सोचाई गएन
र, पानी थामिँदासम्म
एकअर्काको तानातानमा परेर
छाताको
करङ भाँचिएको थियो
कपडा च्यातिएको थियो
डण्डी बाङ्गिएको थियो
हामी दुवै
पानीले निथु्रक्क रुझेका थियौं
र, आ-आफ्नै बारेमा चिन्तित थियौं !

बिहे गरेको
पहिलो वर्ष पूरा भइसकेको थियो
र, हामी फेरि एउटा पैदलयात्रामा थियौं !!

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.