~लोकप्रिया देवी~
जगत छ सुखको दुःखको प्याला
खेत बनेको विश्व विशाला ।
बन्दछ सब यो मदिरापनका
जीवनभरमा सुख दुःख जुन हो ।
समदम अतस्बाजीसरिको
हुन्छ ढिलाई क्षणमा क्षण त्यो ।
जग यो भ्रम हो मन पनि भ्रम हो
डरको सुख दुःख पागलपन हो ।।
सानो उरमा भाव पिलाई
छल् छल बग्दछ मिहिन जलाई ।
पञ्चम सोरको भाषण पाई
बन्दछ कविता आँसु चुहाई ।।
सानो उरमा भाव हजारौं
ढलपल ढलपल यही विचारुँ ।
पातक मलको पानीसरिको
जीवन हाम्रो चार घडीको ।।
तेज र वायु आयो पानी
गगन पृथिवीको खेल छ जानी ।
भन्दछ विश्व जाल तूफानी
समदम प्रकृति मेलन रानि ।।
आखिर केही छैन नि जानि
सच्चा जग यो भ्रम संझन्थेँ ।
सुरपुर पनि त्यो अलग रहन्थ्यो
देह छ नम्वर प्रकृति सच्चा
एक पिताका सब छन् बच्चा
(‘साहित्य स्रोत’ २००४ श्रावण)
– धोबीधारा, काठमाडौ, नेपाल
पण्डित तिलमाधव देवकोटाकी छोरी र महाकवि लक्ष्मीप्रसाद देवकोटाकी दिदी – लोकप्रिया देवी एउटी प्रतिभासम्पन्न कवयित्री थिइन् ।(जन्म : जुन 1898; निधन : जुन 1960)
(स्रोत : पं. बदरीनाथद्वारा सम्पादित पुस्तक “पद्य-सङ्ग्रह” बाट सभार)
