कविता : मृत्युहरू

~विप्लव ढकाल~

पार्कमा बसेर
घाम तप्दै
रूँदै
बदाम खाँदै
मरिरहेको छ
तिम्रो कायर बाबु !
सोध उसलाई
ऊ किन जुलुसमा जाँदैन ?

जंगलमा
घाँस र दाउराको भारी
उठाउन नसकी
गोबरमा मुख जोतेर
मरिरहेकी छ
तिम्री वृद्ध र रोगी आमा !
सोध उसलाई
ऊ किन सडकमा आउँदिन ?

साँढेजस्तो
तिम्रो भुसतिघ्रे भाइ
जाँघभित्र जिब्रो राखेर
थुतुनाले
भुत्लाहरू पन्छाउँदै
मरिरहेको छ !
सोध उसलाई
ऊ किन ब्युँझन चाहँदैन ?

पुतलीजस्ती
तिम्री तरूनी बहिनी
रातदिन
आफ्नो छाती, चाक
नाइटो र तिघ्राहरू
सुमसुम्याउँदै मरिरहेकी छ !
सोध उसलाई
ऊ किन बाँच्न चाहँदिन ?

परिवारका
सबै सदस्यहरू
आआफ्नै शैलीमा
मरिरहेछन् !
र सडकमा
बन्दुकको अगाडि उभिएर
राज्यसँग निहुँ खोज्दै छौ ?

याकु, भोजपुर । हाल :काठमाडौं

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.