~टंक सम्वाहाम्फे~
कुल्चन नपाउदै
समाधानका गोरेटाहरु
विनासित्ती
पछ्याएको पछ्याएकै गर्छन्
हुलका हुल समस्याहरुले
कहिले भाग्न खोज्छु
छक्याउन सकिन्छ कि भनेर
कहिले भिड्न खोज्छु
जित्न सकिन्छ कि भनेर
तर सोचे जस्तै
काहा पराजित गर्न सकिंदो रहेछ र समस्यालाई ?
वरु उल्टै हात लागेका
सफलताहरु
अपहरीत गरी दिन्छन्
त्यहि अपहरणकारी समस्याहरुको जमातले
र एकाएक भत्काउन थाल्छन्
मेरा सुरक्षाका पर्खालहरु
मानौ आजभोलि
मेरो जीवन
समस्याको घनाघोर जंगलमा
फसेको छ
किनकी हिड्दा
पाईलै पिच्छे ठाकिन थालेकाछन्
समस्याका ढुङ्गाहरु
र पाईलै पिच्छे विज्न थालेकाछन्
समस्याका काडाहरु
अनि उकाली चढेका
मेरा लक्ष्यहरु
समस्याको वोझले
थिचिएर हो वा
मेरै असफलताले हो ?
माथिबाट तल तल
झरी रहन्छन् वारम्वार
र्झनबाट थाम्न खोज्छु
तर के लाग्दो रहेछ र ?
म एक्लो हुट्टीटिउले
सागर थाम्न खोज्दा
तलबाट झन
व्यवधानको आगो
पोल्न थाले पछि
समस्याकुण्डमा
सपनाहरु
आफ्नै आखा अगाडी
जलाउनु पर्छ भाग्यलाई दोस्दै
मलाई लाग्छ जीवन
यसरी नै वाञ्चित
भएको हुनु पर्छ
अनेकौ उपायहरुवाट
वेजोडले चल्ने समस्याको हुरी
छल्न नसक्दा
गन्तव्यका पुलहरु
भत्कि नै त हाल्छन्
मनमा बिस्मत लिएर के गर्नु ?
आखिर हुने कुरा भै हाल्छ
तै पनि जीउनुको काहाली लाग्दो भीरमा
विकल्पहरु खोज्दै
सफलताका सगरमाथाहरु
चढ्न खोज्नु
हरेक जिन्दगीको इराधा
तर काहा छन् र ?
सोचे जस्तै भने जस्तै सजिला
बाटाहरु / गोरेटाहरु
वरु परिस्थितीको
विषम आधीले
यात्रालाई अनेकौ मोडमा मोडिदिन्छ
अनि असफलताको तुवालोले
नदेखिने गरी छोपीदिन्छ
रोजेका स्पष्ट
बाटाहरु / गोरेटाहरु
र अन्योलमा पर्नु पर्छ कहिले कहि
तर पनि विश्वासको
दरिलो वैशाखी टेकेर
उग्लिरहन्छु निरन्तर निरन्तर
माथि माथि
जीन्दगीको
सैलुङ्गे लेकतिर
पसीना पुछ्दै
हर दिन
हर रात
त्यहि सफलताहरुको खातिर
यी यसरी लडिरहेछु
जीन्दगीको
महायुद्घ
त्यहि सफलताहरुको खातिर
(स्रोत : कविता कुसुम)
