~यशोदा अधिकारी~
वास्तविकता नबुझने मान्छ
लाटोकोसेरो जस्त
पीडाले छट्पटाउँछ
समयलाई नबुझने मान्छ
विना औचित्य
झयाउँकिरीजस्तै चिच्याउछ
अँध्यारोलाई उज्यालोमा
बदल्नुको साटा
अरूले उज्यालो पारिदिएको जिन्दगीलाइ
उल्टै धकेल्छ अन्धकारतिर ।
आङ्भरि एकसरो लुगा हाल्न नपाएर
कठ्याङग्रिदो् जाडोमा
लुगलुग काप्ने ढाक्रेको भन्दा पनि
बेकम्मा हुदो रहेछ
सम्पन्नताको विल्ला पाएकाहरूको जिन्दगी
समयको रफ्तारल
एक घडीमै पलायन हुदारहेछन
सम्पन्नताको रबाफजति सबै एकाएक ।
हजारौं पैतालाल
कुल्चेको दुबो मौलाए जस्त
उसले तिरस्कार गरेको मन
शिखर चढ्दै गदा
भारिकाभारि पीडा बोकेर
पहाडमुनि खस्न पुग्छ
सम्पन्नताले भरिएको लोभी मन ।
कष्ट पाएपछि
धेरै कष्ट पाएपछि
मात्र अनूभुत हन्छ उसलाइ
बेकार रहेछ धन दौलत
धिक्कार रहेछ
प्रदर्शन गर्ने बानी पनि ।
मेच्छे-१ काभ्रे
हाल : काठमाडौं
