~योगेश ढकाल~
देशको
अर्को दुर्भाग्य
यी काँधहरु
लाश बोकेर
मसानघाट झरिरहेकाछन् ।
कर्णालीको यात्रा
गाउँहरु शुन्य छन्
सपना बोकेर
अनी
लाशहरु जस्तै
मौन छन्
सपनाहरु पनि
गाउँ शुन्य हुनुको पिडा
चितामा
आफ्नै सपना जलाएर
मलामीहरु गाउँ फर्कन्छन् ।
यी
मलामीहरुलाई फुर्सद हुँदैन
एक थोपा आसुँ झार्ने
एक घुट्को पानी पिउने
के थाहा !
कतै बाटोमा कुनै अर्को लाश
मलामीको प्रतिक्षामा
छट्पट्याइरहेको छ की ?
मेरो देश झैं ।
देश त आफ्नै हो
तर
देशले कहिल्य आफ्नो भनेर सम्झेन ।
– प्रवास, पोखरा
November 9, 2008
(स्रोत : माइ संसार डट कम)
