~दिलिप योन्जन~
बोकियो भारी जिन्दगी भरी, उकाली देउराली
सम्झिदा पनि झर्दछ आसु, सुखको चौतारी
सबैको देख्छु हासो खुसी, मैरहेछु अभागी
बिताउदैछु नि दुखिया जिबन, आसुले पखाली
चुहियो छानो छैन मानो, मुसा कराउने
आङको लुगा आङैमा फाट्दा, मान्छे रमाउने
दुखिको दुख कस्ले देख्ने, भगवान मुर्तिको
ब्यया पिडा जिन्दगी रैछ, अभागी खपरको
धर्म गरु जातै सानो, दिदैन ढोग्नलाई
मागेरै बित्यो सकिएन अधिकार, खोसेर लिनलाई
-अस्टिन, टेक्सस, संयुक्त राज्य अमेरिका
(स्रोत : कविता कुसुम)
