~टंक सम्वाहाम्फे~
उहिले
त्यस्तो थिएन
अमनचयन थियो
न्याय निशाफ थियो
जीवनको मुल्य थियो
त्यसैले
अघाउन्जेल हास्न पाइन्थ्यो
कुनै व्यवधान थिएन
बाचुन्जेल
जिवन
जीउन पाईन्थ्यो
अहिले
एक्कासी
बद्लिएकाछन् समयका अनुहारहरु
र त्यसरी नै वेग्लिएका छन्
वर्तमानले वोल्ने भाषाहरु
विचारहरु एकाएक
वाडीएकाछन्
एक्लिएका छन्
टुक्रिएकाछन्
नासीकाछन्
फलस्वरुप
आस्था र विश्वासहरु
भत्किएकाछन्
अहिले
स्वार्थ व्युझिएकोछ
मानविय संवेदना
भत्किएको छ
मान्छेमा यसरी नै
हिंसा हत्या
वढ्दै जाने हो भने
कुनै दिन
फगत मान्छे पाषण वन्नेछ
किनकी एकले अर्कालाई
हेर्ने दृष्टिहरु
जङ्गवहादुरको आखा वनेकाछन्
यदि यी आखाहरुमा
भातृत्व प्रेम पलाएन भने
वस्तिहरु
उजाड वन्न सक्छन्
जहा यान्त्रिक मान्छेहरुको
कोलाहल मात्र हुनेछ
किनभने वास्तबिकताको
पाटाहरुमा
अस्मिता हर दिन लुटिएकोछ
जस्ले मान्छेहरु मौन भएकाछन्
मात्र निरीह वनेर
टुलुटुलु हेर्ने आखा भएकाछन्
अव कुनै काम छैन
आखाको
किनभने नियती वनेको छ
अहिले
अर्थात वर्तमान
अहिले यस्तै भैरहेछ
उहिले त्यस्तो थिएन
उहिलको भन्दा
अहिले यो समय
निर्जीव वन्दै गएकोछ
अहिले
श्रृड.खलावद्ध
लुटिनु र भुटिनुको
सुनियोजित खेलसंग टासीएकोछ
अहिले
न्यायसंग गासीएको छैन
निशाफसंग जोडिएको छैन
मात्र महत्वकांक्ष जोडिएको छ
स्वार्थ गासीएकोछ
जस्ले इतिहास थपीरहेछ
वर्वरताको
क्रुरताको
सभ्यता
अहिले
यसरी वौलाहीरहेछ
उहिले
त्यस्तो थिएन
अमनचयन थियो
न्याय निशाफ थियो
जीवनको मुल्य थियो
त्यसैले
अघाउन्जेल हास्न पाइन्थ्यो
कुनै व्यवधान थिएन
बाचुन्जेल
जिवन
जीउन पाईन्थ्यो
-हङकङ
(स्रोत : कविता कुसुम)
