~प्रेम प्रसाद पौडेल~
छन्द : शार्दूलवीक्रीडित
बालीए झलमल्ल दीप जगतै गरी उज्यालो तर
भाई नै नहुँदा परी विरहमा साह्रै अँध्यारो घर ।
भैलीनीहरु आउँछन् नजिकमा मै रुन्छु छाती पिटी
मैले लौ मन यो बुझाउँ कसरी बुझ्दैन सीतीमिति ।। १
छेवै आँगनिमा फुल्यो मखमली के काम तेस्को अब
भाई छैन भनी नफूल भनथें फूलीरहेछन् सब ।
मीठा सेल, मिठाइ अन्य रसिलो पाकीरहेको छ यो
दूबो, फूल, अबीर, तेल तिलको कामै नहुने भयो ।। २
बज्छन् मादल पीङका वरिपरी नाच्दै रमीता गरि
द्यौसी खेलि रमाइ आशिष दिइ गीत् गाइ नाना थरि ।
जे जे भो सब यो उराठ मनमा के हुन्छ सारा हुँदा
पाँचै रात बिहान यी बितिगए संझेर भाई रुँदा ।।
– शुभ दीपावली ०६९
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
