कविता : तिमी

~कुन्दन काफ्ले~

तिमी फूल बनेर फूल, तर वास्ना भर्न नभूल ।
तिमी जून बनेर खुल तर ज्योत्सना छर्न नभूल ।

तिमी दियो बनेर वल तर ज्योति फैलाई नगल ।तिमी मीयो बनेर चल तर बिंडो थामी नढल ।

तिमी सुवास बनेर छाऊ र धर्तीलाई रसाउ ।
तिमी मीठास बनेर आऊ र स्वर्ग यहीं बसाउ ।

००

(स्रोत : रचनाकार स्वयंले ‘Kritisangraha@gmail.com‘ मा पठाईएको । )

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.