कविता : कठघरामा उभिएर

~आस्था के.सी.~Aastha KC

जीन्दगीका दोभानहरु देखिएकै हो
समयका दोसाँधहरु टेकिएकै हो
एउटा साँघुरो गल्लीबाट
छामछाम् छुमछुम् गर्दै अघि बढ्दा
रुमानी रहरहरु मिल्काईएकै हो
र फेरी
नौलो बिहानीका रहरहरु हुर्काइएकै हो ।

अँध्यारा बस्तीहरु सजाउने
सपनाहरु देखिएकै हो
जनतालाई ठग्नेहरु बिरुद्ध
बिद्रोहको जेहाद छेडिएकै हो

अप्ठ्यारा ति भिर र कान्लाहरुमा
जति सकियो गोरेटो सम्याइएकै हो ।
क्रान्तिका भिषण मोर्चाहरुमा
कतै न कतै त आयाम थपिएकै हो ।।
छिचोलेकै हो ति संघर्षहरु पनि
दोहोर्याइएकै हुन प्रतिबद्धताहरु पनि ।
परिबर्तनका ति अभिष्टहरु पुरा गर्न
मुक्ति या मृत्युको कफन बाँधेर
निकै गौरबमय परिबेशमा
गाईएकै हो
सर्बहारा बर्गको अन्तराष्ट्रिय गीतपनि ।।

इतिहासको यस घडीमा
गर्नुपर्ने अझै धेरै छन कामहरु
निभाउनु पर्ने अभैm कैंयौ छन भुमिकाहरु
म कसरी आस्वस्त हुनसक्छु
आलै छन् शहीदका रगतहरु ।।

फेरी आज
इतिहासको कठघरामा उभिएर
प्रश्न गरिरहेछु आफैले आफैसंग
के ? पुरा गर्न सकिन्छ
शहीदका सपनाहरु
इमान्दार र्कतब्यनिष्ठ बनेर
के ? पछ्याउन सकिन्छ
शहीदका पदचापहरु ।।।।

(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.