लघुकथा : प्रदीप विश्वकर्मा

~रामचन्द्र खतिवडा~ramchandra-khatiwada

गाउँमा कसैका भाँडा बनाउनुप¥यो भने मान्छेहरू प्रदीपकोमा जान्थे । प्रदीपले साह्रै राम्रा भाँडा बनाउछन् भन्थे गाउँलेहरू ।

एकदिन गाउँका महाजनकोमा वैवाहिक कार्यक्रम थियो । प्रदीपले बनाएकै भाँडाहरूमा जन्तीका लागि भोज पकाइयो । त्यस विवाहमा प्रदीप पनि गएका थिए ।

अचानक पाकेको पुलाउ उनले छुन पुगेछन् । एक जना उपल्लो जातका मान्छेले त्यो दृश्य देखिरहेका थिए ।

बजिया कामीले बर्बादै पा¥यो भनेर उनले प्रदीपलाई मनपरी गाली गरे । प्रदीपले भने– “मालिक ¤ मैले बनाएको भाँडोमा पकाउन हुने, मैले छोएको खान हुँदैन ?”

(स्रोत : सुरभि साहित्य प्रतिष्ठानद्वारा प्रकाशित रामचन्द्र खतिवडाको “दमिनी कान्छी” लघुकथा सङ्ग्रहबाट सभार)

This entry was posted in लघुकथा and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.