~मदन राई ‘लामाखुले’~ 
कैलेकाही त,
च्याङ्गवाको मन भताभुङ्ग फाट्छ
कुईरोमा अलमलिन्छ उस्को मन
धेरै टाढा.. टाढा सम्म डुलेर,
फेरी चौंरीको आङ्गमा ठोकिन्छ उस्काआँखा,
अनि हिमाल देखी पनि पारी.. सम्म
डुलाउन चाहन्थ्यो च्याङ्गबाले आँखा
तर, बाधक भैदिन्छ निर्मम् उभिएका टाकुराहरू
घुपिका पोथ्राहरूसँग औंधि रीस उठ्छ उसलाई
किनकि जैले तैले पनि उस्कै अगाडि
आँखा तरिरहन्छ ।
कैलेकाही त बिद्रोह पनि जाग्छ उस्लाई
कि भताभुङ्ग पारीदिऊ यी हिमालहरूलाई ?
ति खोंजका श्रृङ्खलाहरूमा
पत्रपत्र पल्टाउदै च्याङ्गबाको मन
कहिलै नभरीने माना पाथि जस्तो
खाल्डा परेको उस्को मन
अब ता थामिनसक्नु जत्तिकै भएकोछ
कि अब त आँखाको झटाराले छिटोछिटो
उक्लिएर माथि टाकुरामा
अनि गजधम्म उभिउं सगरमाथा भएर ….।
