~प्रतिमान सिवा~
एकदिन,
उसले जिन्दगीलाई नियाल्यो ।
सुन्दर देख्यो,…
राम्रो देख्यो,
आकर्शक देख्यो ।
अनि,
उत्तेजित भयो,
कामुक भयो,
प्राप्तिको आकाङ्क्षा चुलियो ।
बलात्कारी हृदयले
च्यात्यो,
नंग्यायो
निचोर्यो,
चिथोर्यो,
चाट्यो,
चुस्यो,
लालची गिद्धले झैं ।
अनी बोल्यो जिन्दगी ।
“म त तिम्रै अर्धाङ्गिनी हुँ ।
सदैव तिम्रै हुँ ।
तिम्रा लागी सधैं
खुल्ला छु,
समर्पित छु ।
तिमी मलाई
पिशाच भएर होईन,
मानव भएर भोगी हेर,
तिम्रो उत्तेजना अरु बडेर जानेछ” ।
अघिको तृष्णा,
अघिको चहाना,
अघिको कामुकता
सबै घृणा बनेर पग्लियो ।
यो कस्तो विभ्रम !!
-प्रतिमान सिवा
(स्रोत : रचनाकार स्वयंले ‘Kritisangraha@gmail.com‘ मा पठाईएको । )
