झण्डा फहराइरहेछ
घडीको काँटा
कबिता गुन्गुनाउँदै सडक हिंडिरहेछ
बतास चलिरहेछ
टेलिफोनको पोलमाथि
हँसिया र हतौंडाको रातो झण्डा फहराइरहेछ
आकाशलाई रातले हिर्काइरहेछ
आकाशको आँखाभित्र पिडापूर्ण आँसुको
एउटा पोखरी बनिरहेछ
मञ्जुश्री खड्गले पोखरी भत्काइरहेछ
आहा …
कति गौरबसाथ हाम्रो झण्डा
फरर … फरर …
शीतल हावाहरुबिच
फहराइरहेछ ।
यो झण्डाका लागि कतिले रगत बगाएका थिए
कतिले पसिना जन्माएका थिए
कतिले मृत्युको राज्यमा गएका थिए
झण्डा फहराइरहेछ
दिल अभुतपूर्ब उमङ्गले लहराइरहेछ
झण्डा फहराइरहेछ ।
नीमपत्तीका पातहरु मादल बजाइरहेछन्
खोलबाट क्यामेरा निकालेर
आकाश हाम्रो फोटो लिइरहेछ
लिइरहेछ फोटो झण्डाको पनि
आकाशको घाउ चहराइरहेछ
झण्डा फहराइरहेछ ।
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
