~अशोक ‘खलानको मान्छे’~
न तिम्रो आँशु पुच्नसके
न बैसभारी मायाँ दिन सके
अभागी यो चोला बोकी
संम्झेर मत्र बाच्न सके
के गर्नु त दुखीया को जिन्दगी नै यस्तै ह्रैछ
न त तिमीलाई अपनाउन सके
नत भुल्नै सके
न।,
माया त अजम्बरी गाठो ह्रैछ
जती फुकायो कसिदै जने
नत बाग को फुल टिप्नसके
न त मन्दीरमा लगी चढाउन्सके
न त भुलेरै मैले शन्ति पाउछु
न त संम्झेरै चोला फेर्न सके
जिन्दगी यो यसै उसै खाली खाली बिताईसके
– अशोक ‘खलानको मान्छे’
ड्राम्स्टाड जर्मनी
