~पदम गौतम~
तिमी जता पुग्यौ त्यतै पछ्याउँदै म आउँछु
मधेसमा, हिमालमा, पहाडमा म धाउँछु
म प्रेम पुज्दछु सधैँ र प्रेममै हराउँछु
अझै उही चरीसरी म प्रेमगीत गाउँछु
म चेतनाहरू सबै पिएर बस्छु तैपनि
तिमीसँगै बतासिँदा म तुष्टि धेर पाउँछु
तनैमनै सबैसबै म अर्पिदिन्छु हे प्रिया
मुहार हेर्न पाउँदा म नैनमै रमाउँछु
म काम भेलमा नभै’ छु प्रेमको प्रभावमा
म सभ्यता फुलाउँछु र सिर्जना बनाउँछु