लघुकथा : आकाश

~माधवलाल कर्माचार्य~madhablal-karmacharya

आँधी, बेह्री र बादलले वातावरण खलबलिनसम्म खलबलियो ।

प्रकृति विचलित भइनन् पटक्कै जसलाई जे गर्न मन लाग्यो गर्न दिई नै रहिन् ।

केही नलागेपछि पन्छिएर गए आँधी, बेरी र बादल सबै नै । उतिपर बसिरहेको रहेछ आकाश-शान्त, सुस्थिर र निर्मल भएर ।

(स्रोत : मधुपर्क २०६५ माघ)

This entry was posted in लघुकथा and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.