~रामचन्द्र कार्की~
क्रान्तिको नाँउमा
चिच्याटलाग्दो बिगुल फुकेर
रगत चुस्न नखोज लामखुट्टेहरू
तिमीहरूको सुँडको तिख्खरता
सजिलै नाप्छ हाम्रो शरीरले ।
ओसिलो र चिस्यानको बास
छिनमै सागर र मरुभुमी बन्नेछ,
त्यति बेला दया त मलाइ लाग्नेछ तिमीहरू माथी
किन की तिमीहरू
न त खरानी हुने छौ न त बालुवा
मात्र हुनेछौ हाम्रो पन्जामा ।
तानासाही रुप धारण गरेर
रगतको शिकारमा लम्कन छाड अब,
फलफुलमा पनि बिष प्रयोग छ ।
मच्छदानीसंगै आएका तरल पदार्थ
तिम्रो बिनासको लागि सलबाऐरहेछन ।
साउने झरीमा यदाकदा आवाज भर्थ्यौ तिमी
आजकाल क्रान्तिको भुत चड्यो की क्या
मङ्सिरको चिसो र चैतको खडेरिमा समेत
मौशमी प्रबाह नगरि
एकछत्र शोशणको नङ्रा फिजाउदै
सुँडको धार मिलाउदै चिप्लो घसी निरन्तर
रात र दिन नभनी उज्ज्यालो अन्धयारो नभनी
हत्या र हिंसामा उद्देलित छौ ।
औलो ज्वरो, हात्तिपाइले, मलेरिया
आदि आदि रोगको किटाणु फैलाउदै
भ्रम हटाउ मानब बिनाशको
याद गर मनुस्यको समाप्तीसंगै
तिम्रो समाप्ती निस्चित छ
तर यो सम्भव छैन,
तिम्रो भन्दा पहिला मनुस्यको समाप्ती ।
तिम्रो दमनले हामीलाई बाँच्न सिकाएको छ,
तिम्रो अत्याचारले हामीलाई पढाएको छ,
क्रान्तिपछीको सत्ता पनि निरन्तरतामा टिक्न सक्दैन ।
सुँड रोपी रोपी कर्कश आवाजले सास्ती दिदै,
अचेत बनाउन नखोज मान्छेलाई
हामि प्रतिरोधका लागि तयार छौ ।
तिम्रो अन्यायको सिमा नाघिसक्यो,
सिथिल हाम्रा हातहरू हतियार पूर्ण छन्
डरमा कापिरहेकाहाम्रा मन
आफै पलाएका ढाडसमा,
तिम्रो आक्रमणको प्रतिक्षामा छन् ।
त्यसैले त होसियार लाम्खुट्टे
आफ्नु अस्तित्व बचाउनु छ भने
सुँडको रक्षा गर्नु छ भने
मानव बस्तिबाट टाढा भाग
नत्र खैरियात छैन
होसियार लाम्खुट्टे ।
January 19, 2012
रामचन्द्र कार्की
आँपपिपल-४ राईगाँउ गोरखा
हाल: रानीपौवा पोखरा-११, कास्की
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
