~हेमन यात्री~
मैले बाँचिदिएको छु
र सम्झनेलाई एउटा बहाना भएको छ आजको दिन ।
आमाको कोखमा छँदा
म कहाँ–कहाँ पुगें हुँला ?
लेकबेंसी/हाटबजार ?
पँधेरो/करेसाबारी वा गौचरन ?
त्योभन्दा टाढा पुगेको भए
घरमाथि डाँडामा निस्केर पश्चिमतिर हेर्ने
आमाको आँखाबाट पुगें हुँला
आकाश–जमीन जोडिएको ठाउँसम्म ।
म जन्मेपछि
आमाले आफ्नो अनुहार देखाउनु भो पहिलोचोटि
बलेसी, आँगन र छिमेकी देखाउनु भो
बिस्तारै लेकबेंसी, हाटबजार र जङ्गल देखाउनु भो
र घरमाथिको डाँडाबाट पश्चिमतिर फर्केर
आकाश–जमीन जोडिएको ठाउँ देखाउँदै
त्यहाँसम्म पुग्नलाई पखेटा हाल्दिनु भो ।
आमाको कोखमा छँदा
पहिलोचोटि आमाकै आँखाबाट पुगेको
आकाश–जमीन जोडिएको छेउछाउमै छु आज
र सम्झिरहेको छु
पहिलोचोटि आमाको अनुहार हेरेको आजकै दिन ।
भरिएको छु आजकै दिन
शुभकामना र सम्झनाहरूले
सम्झनेहरू त छँदैछन् सम्झनाको लहरमा
बिर्सनेहरू पनि त छन् सम्झनाकै लहरमा
यिनै सम्झनाका लहरसँगै
पूर्वतिर फर्केर हेरिरहेको छु–
आकाश–जमीन जोडिएको ठाउँ
जहाँ आजकै दिन
पहिलोचोटि मैले हेरेको भगवान बस्नुहुन्छ ।
(स्रोत : हिमाल खबर ३ कात्तिक २०७०)
