~राजकुमार पुन~
कसरी चिन्ने कोही छैन शहरमा
नौ महिना नपुगी अबैधरुपमा फ्याकिएछु नहरमा
कसरी बाँचें, कसरी हुर्कें थाहा छैन मलाई
पीडाको रापमा बाँचिरहेछु यो मुटु जलाई
पुलको मुनि बस्दछु म त्यही मेरो बास हो
फोहोर टिपी खान्छु म त्यही मेरो गाँस हो
बालगृह भनी पैसा ठग्छन् यहाँ मेरो नाउँमा
राज्यको रेखदेख छैन कहिले यिनिहरुको नाममा
पढी लेखी सज्जन बन्ने थियो मेरो रहर
बाध्यता मेरो फोहोर टिप्ने घुम्दैछु शहरमा ।
(स्रोत : केटाकेटीअनलाईन डट कम)
