~रुमन न्यौपाने ‘अमन्त’~
मेरो कथामा छुटेको पात्र तिमी
मेरो संगीतमा छैनौ तिमी
गरु म तिमीलाई लयमय बासुरीमा ?
भो गाउँदीन तिमीलाई बेसुरमा ।
चुम्बन गर्दै
आलीङ्गन गर्दै
मस्त तिम्रो बक्षस्थलमा लरबराउँदै
मदको सुरमा तिमै्र नाम कराउदै
गरु म तिमीलाई लयमय बासुरीमा ?
भो गाउँदीन तिमीलाई बेसुरमा ।
मेरो जिबनको आकार तिमी
सलबलाउने सजिब चित्र तिमी
कोँरु म तिमीलाई दुरुस्त मरो पत्रमा ?
भो गाउँदीन तिमीलाई बेसुरमा ।
हावाको सुसेलीमा
तरङ्गीत पानीको बँुदमा
मेरो अैंलाको स्र्पशमा रमाउने
एकान्तमै मुटु कमाउने
गरु म तिमीलाई लयमय बासुरीमा ?
भो गाउँदीन तिमीलाई बेसुरमा ।
मेरो बलेसिमा तप्कीने पानी तिमी
हरेक झरीको नियास्रो मेटाउने तिमी
भरु म तिमीलाई मेरो अँजुलीमा ?
भो गाँउदिन तिमीलाई बेसुरमा ।
मेरो कथामा छुटेको पात्र तिमी
मेरो जिबनको आकार तिमी
गरु म तिमीलाई लयबद्द बासुरीमा ?
भो गाउँदीन तिमीलाई बेसुरमा ।
……नोभेम्बर ६ २००९
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
