~दिनेश श्रेष्ठ~
पराई पाउ ढोक्दै सो पखाल्दै पो रुदै हौली
मजेत्रोले डिलैको आसु टाल्दै पो रुदै हौली
हुरीको एक झोकैमा निभेको त्यो दियो छेक्दै
झिनो आसै र आसाबीच बाल्दै पो रुदै हौली
थपी माया पठाएका सबै मेरा चिठी खोली
कठै एकान्तमा पढ्दै अगाल्दै पो रुदै हौली
सधै झस्केर आधारातमा उठ्छ्यौ जसै प्यारी
र आफ्नो तक्दिरैमा दोष हाल्दै पो रुदै हौली
डुबेछ्यौ यादमा घण्टौ बसी एक्लै पधेरीमा
हतारोमा भरी घैला उचाल्दै पो पो रुदै हौली
मन्थलि-४,रामेछाप
हाल – गठ्ठाघर,भक्तपुर, नेपाल
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
