~उद्धब ओझा~
मन कठोर पारी पत्थर बनि गई बिर्सिएर
जुनीभरी साथ् दिउला भानि गई बिर्सिएर
जिउला तिमी संगै बरु मर्नु परे मरिदिउला
भन्नेलेनै कसम तोडी अनि गई बिर्सिएर
न सक्थे रमाउन न म हुन्थे खुसि कहिले
उनै सम्झी टोलाउनेलाई पनि गई बिर्सिएर
संगै गर्थिउ मेला पात संग-संगै हाटबजार
आज एक्लोभए मनकी धनि गई बिर्सिएर
(स्रोत : Damkdotcom)