गजल : बाँच्नुपर्छ मैले

~बासुदेव बुढाथोकी ‘सागर’~

जतिसुकै खिएर नि बाँच्नुपर्छ मैले ;
घाइते मन सिएर नि बाँच्नुपर्छ मैले ।

आफन्तझैँ बनेर गला रेट्नेलाई ;
अझै रेट्न दिएर नि बाँच्नुपर्छ मैले ।

छाती फोरी दुष्टले चुँडालेको मुटु ;
हत्केलामा लिएर नि बाँच्नुपर्छ मैले ।

लुटिएको पसिना सम्झी मन रुन्छ ;
तातो आँसु पिएर नि बाँच्नुपर्छ मैले ।

– फस्कू,दोलखा ।

(स्रोत : रचनाकारको फेसबुकबाट सभार)