कविता : घण्टेयुद्ध

~शिरिष लामिछाने~Shirish Lamichhane

वीर शम्शेरको घण्टाघरले
हान्न नसकेको घण्टा
म अहिले हान्दैछु
सुन्दा अचम्म लाग्ला
घडीले हान्न नसकेको घण्टा
एक मनुवाले कसरी हान्यो?
तर यथार्थको रमाइलो पक्ष
घण्टा हानिदैछन्
धमाधम,
युद्ध चलिरहेको छ
घडी र मान्छेबीच
कुनै महायुद्ध होइन
एक जटिल घण्टेयुद्ध
प्रश्न उठ्ला
यो सब केका लागि?
उत्तर अस्पष्ट छ
तर कुनै समस्या छैन
कारण,
जनयुद्धबाट तर्सेको मान्छे
घण्टेयुद्धमा रमाइरहेको छ
मान्छेबाट गोरुमा
रुपान्तरित भएपनी
रण्भूमिमा उम्रेको घाँस
सन्तोषका साथ खाइरहेको छ।

(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.