~कमल प्रकाश पौडेल ~
माया रोप्न भनी थालें, डढेलोको बाली लाग्यो
तिमीसँग भेट्न खोज्दा, काँडेतारको जाली लाग्यो ।।
साह्रै निष्ठुरी पो रैछौ, एक् झल्को नि देखिइनौ
खै कसरी बोलेकी हौ, चर्काे डाँको गाली लाग्यो ।।
किन यस्तो मन हुन्छ, सुकोमल कुमारीको
विवाहिता पक्कै हैनौ, सिउँदो त खाली लाग्यो ।।
मन्दिरतिर हिड्यौ कि, देवसँग वर माग्न
हातमाथि लिएको त, सिन्दुरको थाली लाग्यो ।।
घुम्टो माथि तान त खै, खाली सिउँदो भरिदिउँला
तिमी साह्रै सुन्दर छौ, अरू सबै काली लाग्यो ।।
मिल्दो जोडी खोजी हिँड्थ्यौ,बल्ल आज साइत जु¥यो
त्यसैले त ईश्वरबाटै, भररर ताली लाग्यो ।।
–रचनाकालः–२०६१÷०२÷०२
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
