~जोतारे धाइबा~
ठेट्ना मनहरूले चपाएका
मिहीन सपनाहरूबाहेक
केही रहने छुइनँ म
माझी घामले बिछ्याएको जालमा
पर्छ एका बिहानै,
फेरि वैशाखी भाँच्चिएको एउटा दिन
घोप्टिएपछि अँध्यारो नालीभित्र
गुटमुटिन्छु सम्साँझै
कसैको निम्तोमा
छिर्छ र्ुुोकाबाट
र पुग्छु ‘धोका’सम्म
कहालिन्छु छेपाराको पुच्छरमा
पलपल तर्ुलुङ्ग झुन्डिएर
सन्दुकभरि
छाडेर जानेछ कसैले
आप\mनै जीवन-इतिहासको झुत्रे तन्नैतन्ना,
छाडेर जानेछ-
पलङमा सँगै लडीबुडी खेल्ने
पिउसो ‘टोमी डग’
पूववत्
सबैसबै यी रहनेछन्,
मै पो केही रहिनँ
सिवाय- एउटा श्रद्धाञ्जली
तिमीले सायद भोलिकै अखबारमा
ढकमक्क फूलका ल्याप्चे दायाँ-बायाँ डामेर
अर्पण गर्न पर्खिरहेको…
केही रहने छुइनँ म ।
