~अभि वशिष्ठ~
म उस्लाई हेर्छु, अनि बोलाउँछु,
उ लतारिँदै आउँछ मेरो समिपमा,
म अगाडि फर्किन्छु,
फेरि चाल्न थाल्छु पाइलाहरु,
उ पछाडी छोडिन्छ,
अनि हराउन थाल्छ, आफ्नै संसारमा ।।
म सक्दिन, रहन मौन,
फेरि कराएर बोलाउँछु,
फर्किन्छ म तिर,
उ सामान्य हुन खोज्छ,
फेरि यस्तै देखाउँछ,
मानौ, उ म सँगै छ ।
मलाई भ्रम छैन,
उ जून हो,
म नियाल्न सक्छु, धर्तीबाट,
मेरा हातहरु त्यति लामो पनि त छैनन्,
कि म जूनलाई कैद गरुँ हत्केलोमा
-अभि वशिष्ठ (18,Sep 2016)
(स्रोत : रचनाकार स्वयंले ‘नयाँ रचना पठाउनुहोस्‘ बाट पठाईएको । )
