~रश्मिला कवाङ ‘रश्मि’~
नीलो आकाशमुनि एउटा नीलो
सागर जहाँ उर्लिरहेका छन् जीवनका
ज्वारभाटाहरु एउटा विशाल
ज्वालामुखी जहाँ विविध सुखदुःख समाहित छन्
अनि नीलगिरीमाथि चम्कने एउटा नीलो चाँद
अनि त्यही चाँदनी सुन्दर छ साँच्चै तिमीजस्तै सुन्दर
लाग्छ नीलो धरातलमा एउटा सेतो
चश्मा मोटोमोटो पावर चश्मा हो त्यही चश्मा
। तिमीलाई पहिलो पटक यसरी नै देखेँ
कति सरल देखिन्छौ एउटा सच्चा
देशभक्तजस्तै जो सधैं सकरात्मक छ लाग्छ-
तिम्रा प्रत्येक पाइलामा उज्ज्वल भविषय हिँडेको
छ तिम्रा आँखाहरुमा राष्ट्रप्रेम लुकेको छ
चश्मा लगाई जब तिमीले हेर्छौ
तब लाग्छ कति पारदर्शी
छन् ती आँखाहरु न त कुनै
खोट न कुनै धमिलोपन अनि
लाग्छ कति अनुशासित र इमान्दार छौ
एउटा निडर पहरेदार सिपाहीजस्तै
तिम्रो त्यो श्यामश्वेत चश्मा अनि तिमी
वास्तवमा निर्दोष छन् न कुनै स्वार्थको गन्ध छ न त घमण्डको लेप नै
अहँ केही देख्दिन म तर…
तर म तिम्रो त्यो चश्मालाई नियाल्न
अनि तिम्रा ती देशप्रति समर्पित आँखा हेर्न
सक्दिन तिम्रो चश्माबाट तिमीले हेर्ने
भविष्य अहँ म नियाल्न
सक्दिन किनकि म तिम्रो श्यामश्वेत चश्माको पारदर्शी फ्रेम बन्न
सक्दिन अहँ म सक्दिन ।
रश्मिला कवाङ “रश्मि”
मुलढोका-४, भक्तपुर
(स्रोत : रचनाकार स्वयंले ‘नयाँ रचना पठाउनुहोस्‘ बाट पठाईएको । )
