कविता : परिवर्तन

~सुनील पुरी~

कुनै युग
यो देशमा धर्मग्रन्थकै श्लोकहरू
मार्गदर्शक थिए, महावाणी थिए
चेतना र सभ्यताको स्रोत
तिनै सीमित धर्मग्रन्थ थिए

यो विज्ञान युगमा
ज्ञान र चेतनाको स्रोत बढिरहेछ
परिवर्तनको क्रम चलिरहेछ
तर, लाग्दछ अन्धकार र अज्ञानता
थपिंदै गएको छ
हराइरहेछ विवेक र संवेदना
त्यसैले, घरिघरि युद्ध चलिरहेछ

अचेल
शब्द र कागज
जीवन दर्शन होइन
युद्धको गाथा लेख्न खर्चिएका छन्
महानताः युद्धमा जोखिने गर्छ
संस्कृतिः बारुदमा खोजिने गर्छ
बाँच्न पाउने अधिकार समाप्त पारेर
युद्धले कसरी स्वतन्त्रता जन्माउँछ हँ?

म समयले ल्याएको, परिवर्तन
चाहेर पनि बुझन सकिरहेको छैन
शान्ति छाएको छ भनिए पनि
निर्धक्क निदाउन सकिरहेको छैन।

(स्रोत : हिमाल खबर))

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.