~शान्ति अधिकारी~
हुदय कस्तो
महसुस गर्न नि
सकेनौ रत्ति ।।
समाज भन्ने ,
बोल्नेहरुकै हुन्छ
निर्धाको आँशु।।
सुखिको सबै
दुःखी यो चेलिलाई
हेर्छ र कस्ले ।।
खोक्रा भाषण,
कुहेको रासन भो
कठै जनता ।।
सम्पन्नताको ,
महलमा बसेर
गरिबी कुरा ।।
जलेछ मन ,
खडेरी लागेछ की
डढेलो कुन्नि ।।
पुरानो चोट ,
घात त्यो प्रतिघात
पापी समय।।
नचिनी रोपे ,
परेछ विष बृक्ष
राखुँ कि फालु ।।
दिएर खायौ,
या खोसेर पो खायौ
खान त खायौ ।।
लेखेर हैन ,
सेध्नेछु तिमीलाई
भेटेर पर्ख ।
नरुनु प्रिय ,
भेट नभई यदी
मरेछु भने ।।
यो छाती भित्र ,
रहेको ढुकढुकी
हो तिम्रै लागी ।
जानेर लेख्छु ,
या नजानेर लेख्छु
तर म लेख्छु ।।
गजलकार
बने फेसबुकमा
हैन बाहिर ।।
म उस्को जस्तो ,
लेख्नलाई सक्दिन
आफ्नै छ शैली ।।
सुझाब राम्रो
लाग्यो नि अग्रजको
आसा थ्यो त्यस्तै ।।
जादैछु भोली ,
आउने छु मायालु
पख्रेर बस ।।
अहमतामा,
बनिदैन हजुर
साहित्यकार ।।
सवाल सुन्दा,
यस्तो लागेर आयो
चैत्रको हुरी ।।
सोचेर बोल ,
झरौला नी फेदीमा
शिखरबाट ।।
चोर्यो कसले ,
आफ्नै यो मनलाई
अन्जान सबै ।।
दोधारमा छु ,
स्विकार्न त्यो मित्रता
नचिन्दा मान्छे ।।
मोल्दिन खुट्टा,
म नाम कमाउन
बाढी समान ।।
बलात्कृत भो,
अस्मिता उसको
देखिन्न कोही ।।
साथ पाउँदा ,
उज्यालो छ क्षितिज
जुनेली रात ।।
अन्तिम चोटी ,
तिमीलाई भेटेर
छुट्टीँदा भोकै ।।
किन हो चेली ?
उमड्मा मस्ती छ्यौ
नासिने गरी ।।
मुटु जलार्इ,
भागी सकेछौ तिमी
भन कहाँ छौ ?
सन्तोष गर
मायाले पेट भरिन्न
स्पर्शको स्वाद ।।
स्वप्निल इच्छा
बाँकेमा पोखिएछ
चाहना आफ्नै।।
प्यासमा बसेँ ,
तिमी आउने बाटो
मोडियो अन्तै ।।
सतायो सानु ,
उनको त्यो मायाले
भुल्नु कसरी ।।
सपना हो कि ,
बेईमानी मायालु
झुक्याई राख्ने ।।
अन्तिम ईच्छा
म निदाउन सकुँ
प्रेमिल स्वप्न।।
व्यवहारमा ,
छ की छैन हजुर
माया आमाको ।।
देखियो माया ,
आजको दिनलाई
बिचरी आमा ।।
आमाको दिल,
भित्रको मायालाई
निहाली हेर ।।
तस्विर हास्यो,
जीवन छ दु:खमा
छोरा ए छोरी ।।
लुटाहा नेता ,
हुन्छ चर्को भाषण
हेर्छ बहिरो ।।
त्यो माया भित्र ,
अभावको रजाई,
परेन निन्द्रा ।।
कोशीको बाँध ,
हिजो गोर्खाको जेल ,
खै कस्तो कस्तो ।।
देखेनौ प्रिय ,
छालको लहरमा
तिम्रै प्रियसी ।।
विश्वास गर्यो ,
घात मात्रै पाउने ,
सोनामी पिडा ।।
सुन्दर दृश्य,
हेर्न आउ मायालु
परेवा डाँडा ।।
सम्हाल मन ,
सर्घष हो जिवन ,
संसार हेर ।
छोडि दिन्छु म ,
चोरको भो ससांर ,
लेखन कार्य ।।
हरेस खायो ,
दाई मेरो मनले ,
के गर्ने गर्ने ।।
हिक्मत हैन ,
देख्दा धेरै बिकृति,
रुन्छ नि मन ।।
शंकालु मन
ईर्श्यालु ति नयन
तिखा बचन ।
अभावमा छु ,
निर्धक्क भई बस
माग्दिन केही ।
त्यो रुने मन ,
छ कि म सगँ पनि
कसरी भनुँ ।
जती हाँसो छ ,
त्यो भन्दा बढि आँशु
तिम्ले दिएको ।
सताऊ अझै,
त्यो मन फुकाएर
बाँचुन्जेल म ।
उस्तै छ पीडा ,
मायालु यो मनको,
अन्यथा किन ।
परीवर्तन ,
गर्छु भन्नेले हिजै ,
धोका दिएसी ।
दोधारे कुरा ,
गरेर नेता भयौ
देश बिनास ।
रित्तियो आसा ,
छाउँदै छ निरासा ,
नेताको चाला ।
त्यो दिल सगँ ,
के भएछ मलार्इ,
माया मुटुमा ।
नभने प्रिय ,
रुवाई छाडि उस्ले ,
तिरेकी पैचौ ।।
होईन दिल,
तोडेर जाने तर ,
बाध्य बनायौ ।।
के हुन्छ भोलि ,
कोही त भनिदेउ ,
हतास मन ।।
दुखियालाई
छैन जस कतै नि ,
खै कस्तो भाग्य ।।
लागेन निन्द्रा ,
सम्झेर तिमीलाई ,
हेर्दै छु चन्द्र ।।
लाग्दैन भर,
हिजो रुवाई गयौ ,
ललिते बोलि ।।।
आसाको खेती,
संसारीक जिवन ,
हुदैन भर ।।
नरमाईलो
लाग्यो आज मलाई,
किन हो किन ।।
बेचैन मन ,
काली गण्डकी सरी ,
बगेका आँशु ।।
बढेको देखे ,
हिजो भन्दा नि आज ,
तिम्रो त्यो माया ।।
जन्मेको ठाँउ ,
सम्झना पो गरायो ,
देखेर सिस्नो ।।
सोचेर बोल ,
आडम्बरी घमण्डि,
दुनिया हेरी ।।
टाढियौ किन ,
यो मनको मायालु ,
चिन्ता भो धेरै ।।
हतारमा थिए ,
बर्षातको महिना ,
के सोच्यौ कुन्नि ।।
जानि नजानि ,
भासिएछ जिवन ,
पुरीने हो कि ।।
निरास छौ नि ,
बैशको बाढि जादा ,
बनि बगर ,
बितेछ वर्ष ,
आन्तरीक पिडामा
जलाई मुटु ।।
नरोन मन ,
भेटेपछि रोउला ,
छाति सिरानी ।।
डरायो मन
सुनेर तिम्रो कुरा ,
मध्य रातमा
पराई भुमी ,
सगरमाथा मेरो
हृदय भित्र ।।
कलियुग हो ,
लाग्दैन भो बिश्वास
कसरी भनु ।।
भविष्य छैन
वर्तमान देखेर ,
के हेर्नु अघि ।।
गोहीका आँशु ,
नझरेकै बेस छ
समाज सामु ।।
गरे है दाजु ,
राम्रो काम तिमीले
देशको निम्ति ।।
तिम्रो सम्झना ,
यो मनमा राखेर
क्षितिज पारी ।।
मौसम जस्तै ,
बेईमान हौ कि त
सताई राख्ने ।।
बेईमानी यो,
ससांर हो कि मान्छे
बुझ्न नै गाह्रो ।।
विस्वास थियो ,
आफ्नाको भन्दा धेरै
रुवाई छाड्यो ।।
चर्केको भाग्य ,
फुटाई दियौ फेरी
बाँकी के रह्यो ।।
जस्तो गरायो,
त्यस्तै हुदै जानेछ
कठोर मन ।।
किन हो किन ,
मायाकै सागरमा
पौडिन्छ मान्छे ।।
गल्ति गरेछु ,
जाना जानी हजुर
भनु कसोरी ।।
मोडन बाटो ,
सक्छौ भने मायालु
लाग्दैन दु ख ।।
तिरष्कारले,
गलेको मन मुटु
लिएर कता ?
धेरै नै रै’छ
माया त्यो हृदयमा
साउने वर्षा ।
पिउन सक्छौ
बिषको खाली शिशी
नयाँ बर्ष ।
मायाको नशा
अभाव भै रहदा
तुषरा पात ।
टाढा देखियो
चन्द्र मुखी मुहार
चढ्दो जवानी ।
उडेको मन
सके रोक तिमी नै
चैतको हुरी ।
कच्चा जीन्दगी
धमिलो छ सागर
बर्षाको बाढी ।
– कोहलपुर, बाके
(स्रोत : पल्लव साहित्य प्रतिष्ठान )
