~त्रिचन्द्र प्रतीक्षा~ 
रुमलिरहेथ्यो डाँफे चरी यो निलो आकाशमा
गन्तव्य विहिन स्वतन्त्र मन वैंशको सफरमा ।
थिएन शब्द व्याख्या गर्ने उसको रुपलाई
अभेद्य गथालो टाल्न खोजेथें मेरो यौवनलाई ।
मुखको बोली ओंठको लाली मिलेथ्यो मनैमा
जोडी नै बनेथ्यौं चखेवा झैं यौवनाको लहरमा ।
पोख्न खोजें मायाको व्यथा कसैले सुन्न चाहेन
रहेको बादल पलायन भईदियो त्यो पनि फर्केर आएन ।
चखेवाको माया ओइलिएको फूलमा के बाँकी रहन्थ्यो र !
बगेको पानी फेरि उँभो कहिले पो बगेको छ र ?
(स्रोत : रचनाकार स्वयंले ‘नयाँ रचना पठाउनुहोस्‘ बाट पठाईएको । )
