~शिरिष लामिछाने~
“बाबु हो, लौ भन त पृथ्वी कस्तो छ?”
“गोलो छ सर”
शैशवकालीन यस्तै यादसँगै
म घुमिरहेछु
र घुमिरहेछ यो गोलो पृथ्वी
जसभित्र घुमिरहेछ समय
घडीको सुईसँगै
र सुइकै पछि भाग्दैछ
सभ्यता, असभ्यता
मानवीयता अनी दरिद्रता
कोठामा पँखा घुमिरहेछ
फनन.. फनन….
विश्वभरी घुमिरहेछ फुटबल
अनि फुटबलसँगै घुम्दैछन्
फुटबल टाउके मनुवाहरू
“लौ ठोक्कियो…लौ भयो गो..ल”
गोलो तरङमा घुमिरहेको आवाज
र गोलाकार भई निस्किरहेको
‘मार्लबोरो’ को धुँवा
जब उड्छ नीलाकाशमा
अनी म पनि उड्छु
चुरोटको धुँवासँगै
मान्छेहरूको कुरासँगै
मेरो आफ्नै लोकमा
अनि हेर्छु मेरो पृथ्वीलाई
घुमिरहेको,
हरपल, निरन्तर ।
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
