~गणेश पुर्बछाने मगर~
कति दिन बिते यहाँ कति रात हरु
म त सधै तिम्रै सम्झनामा रोइरहेछु
मन भरि अनगिन्ति पिर ब्यथा संगाली
थाहै नपाइ रस्यो नयन तिम्रै यादमा भिज्यो सिरानी
दुख्यो छाती चर्क्यो मुटु तिम्रै याद मा कुनै दबाई पाइन
ठान्थे मैले आफ्नै तिमीलाई तर चोखो माया कैले पाइन
कसलाई दिउ दोष यहाँ ??रैछ मेरै कर्म खोटो
रैछु मै आफै अभागी रैछ मेरै भाग्य रेखा छोटो
म त यहाँ मुटुभरी व्यथाको आगो सल्काई रहेछु
हरपल तिम्रै याद मा सम्झनाको पानि छर्की रहेछु
आखिर एस्तै रैछ हाम्रो जिन्दगि कर्कलाको पानि
चोखो माया दिदा दिदै उनीलाई पाए धोका बने मै आफु अन्जानी
(स्रोत : कविता कुसुम)
