~कमल प्रकाश पौडेल ~
मध्यरात ¤याल चिर्दै, खुस्स पस्ने जून बन्छु
तिम्रो कोमल तनभित्र, लेप लाग्ने ऊन बन्छु ।।
साँच्चै राख्छु भन तिमी, हृदयको कठघरामा
छातीभित्र बाटै बग्ने, तातो रातो खुन बन्छु ।।
हरचाल हल्लिदिने, टाकुरामा झुण्डिएरै
स्वेत पहरमा चुम्ने, लुर्कनाको सून बन्छु ।।
अङ्कुरण भए बाँच्न, चाहिँदैन हावापानी
अन्नदाना तल–माथि, भित्रै बाँच्ने घुन बन्छु ।।
शान्त मन भिन्नै नभ, चिम्म आँखा कल्पनाको
अभावमा नशा जाग्ने, तरङ्गित धून बन्छु ।।
–रचनाकालः–२०६४÷११÷१३
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
