~कमल प्रकाश पौडेल ~
तिमीलाई नै साँचेको, गुलावको फूल थियो
मृगतृष्णा पछि भेटी, बोल्ने बातको हूल थियो ।।
सम्झेकै हुँ तिमी नै हौ, मेरो प्राण प्रिय पात्र
तिमी र म कैल्यै पनि, नतरेको पुल थियो ।।
तरौं पनि कसोगरी, सामाजिक विभेद् बीच
त्यहाँ त झन् धेरै ठूलो, विवशताको मूल थियो ।।
लाग्छ अब कसोगरी, पार गर्ने यसलाई
मन्को भाव नसाट्नु मै, हाम्रो ठूलो भूल थियो ।।
भन्ने गर्थे मान्छेहरू, तिमी र म बीचको प्रेम
स्वीकार् गर्नै नसकिने, नमिल्दो त्यै कूल थियो ।।
–रचनाकाल ः–२०६३÷०६÷०५
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
