कविता : नेपाल बन्द

~शिरिष लामिछाने~Shirish Lamichhane

सुनियो फेरी नेपाल बन्द भयो रे
रमाइलो नै भयो रे
स्कूलाँ गेट लाग्यो रे,
सडकाँ टायर नी बल्यो रे
जाडोको बेलाँ
राती मसाल जुलुसको आगो
अनी दिउँसो
गोरखकाली टायरको राँको
सबले मनग्ये तापे रे
साँच्चीकै रमाइलो भयो रे
विद्यार्थीलाई छुट्टी
कर्मचारीलाई विश्राम
अनी मासुचिउरा को खाजासंगै
मस्त “Marriage” खेल्ने बाहना
आहा,कति रमाइलो छ
मुठ्ठिभर माथिल्ला वर्गलाई
माकुने लगायत
जापानी गाडी चढ्ने रहिजहरुलाई
नेपाल बन्द भए, घरदरबार
नभए,सिँहदरबार
के गर्नु?
यसो सुन्दिए त हुने
सुन्सान रिङरोडबाट गुन्जिने
नेपालको आर्तनाद
बलेको टायरबाट निस्कने
एक श्रमजिवीको पुकार
यसो देख्दिये त हुने
टियर ग्याँसले निकालेको
अबोध बालकको आँसु
तर खाँचै शिती!
के बालकको आँसुले
माकुनेको छाक अड्क्या छ र?
के भरियाको पुकारले
सुजाताको प्लेन छुट्या छ र?
के देशको भविश्यको बिगुलले
हाम्रो वर्तमान रोकिया छ र?

(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.