कविता : अवश्यम्भावी आन्दोलन

~शिरिष लामिछाने~Shirish Lamichhane

बहुदल,एक्दल संगै
राजतन्त्र आए, प्रजातन्त्र आए
समाजवाद, साम्यवाद आए
जुलुस आए, पुलिस आए
बालबच्चा पनि आए
युवा,बुढा सबै आए
तर गए त केवल
पल्लोघरे आमैको कान्छो छोरो
र टोलको चियापसलेकी छोरी!
आँखामा नयाँ नेपालको सपना सजाइ
भेडा बनी हाम्फालेकाहरु
भीरबाट खस्दै गए
एक सहिदको पनि इज्जत नपाई
मरेका ती सपुतहरुको श्राप
देशलाई फेरी लागेको छ
निश्चय छ, फेरी पनि
माथ्ला घरे आमैको छोरो
र त्यही बदम बेच्नेको छोरी
उत्रनेछन् मैदानमा
र चिच्याउने छन्
“नेपाल जिन्दाबाद”
“स्याल नेताहरु मुर्दाबाद”
तर जति नारा लगाये पनि
तिनीहरु नै पिसिनेछन्
र उनै नेतारुपी ब्वाँसाहरुले
पुन:नियमित अद्ध्याय सुरु गर्ने छन्
नेपाल अझै चलिरहने छ
र पशुपतिनाथले देशको कल्याण गरिनैरहनेछन्।
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.