~पवित्रा गुरुङ~
नमान्नु दुखी परदेशी बनि
धर्ती उहि हो जहाँ गए पनि
नभुल्नु यो जन्मभूमिलाई
जति टाढा गए पनि
रमाउँन खोज्नु यहि नै
कर्मले डोर्याएको भनि
नखोज्नु सुख दुख भो भनि
त्यहि त जीवनको साहारा हो नी
नराख्नु दुखलाई टाढा पारी
संगै जन्मे संगै जान्छन मरी
थालाजुङ गोर्खा
(स्रोत : कविता कुसुम)