~इन्द्रकूमार श्रेष्ठ ‘सरित्’~
हिंडन् बाटा छन् स्पष्ट
लक्ष्य छन् प्रष्टै
आँट छ, जोश छ, जाँगर छ
तर सहज छैन यात्रा
यत्रतत्र छन् नदेखिने अप्ठ्याराहरु
बगलीमा छूरा राख्नेहरु नै रामनाम ओडेर
मूखले गर्छन् राम राम सीताराम ।
जंघार तर्न नदिन
शिखण्डीहरु र्ग्छन् अनेक अभिनय
भिर्छन् मञ्चमा भिन्न भिन्न रुपाकृति
मूखै अगाडि र्छछन् प्रशंसाका फुलबूट्टाहरु
तर पीठ पछाडि गर्छन डाहा इर्श्याहरु
आफु भर्याङ्गमा उक्लेर पनि अग्लिन नसकेको पीडा
अरुको खोइरो खन्नमै लगाउछन्
लिलीपूटहरु बूझ्दैनन
डाहा, र्इश्या र आरीशले आफु क्षमतावान भइन्न
सूजनाको क्षेत्रमा व्यक्तित्व विकासको क्षेत्रमा
त्यसैले गर्नैपर्ने थूप्रै थूप्रै काम छन्
हृातेमालो गर्न सक्दा
अंध्यारो भगाउन नसकिने पक्कै होइन
मरुभुमिमा पनि फुल फूलाउन
नसकिने त पक्कै होइन
तर बन्द, हडताल र विरोधको माझमा
सृजना फक्रिन सक्ने कूरै भएन
लिएर अरुको हूर्मत
आफु इज्जतिलो भएको मृगमरिचिका पाल्छन्
अरुलाई नंग्याएको भ्रममा
परिवर्तन, चेतना र अग्रगमनका बिरेाधीहरु
गणतन्त्रको धरातलमा टेकेको अभिनय गरिरहंदा
ज्नताको माझमा झनै नांगिरहेका हून्छन् ।
तरहरा(सून्सरी) हालः काठमाडौं
(स्रोत : कविता कुसुम)
