~सूर्यविक्रम याक्खा~ 
हात अठाएर धर्साहरु कोरिए ,
औलाको र्इशारामा नाच्न थाल्छन्
शब्दका फूलहरु ….,
मन सलवलाउदै कुदन थाल्छन् ,
क्षितिज पारिका गाँऊहरुमा ।
नसा-नसाहरुमा रगत वगीरहे ,
रौ-हरु ठाडा-ठाडा भै रहे ,
लेखान्तमा लेखिएका भाग्य
रेखाहरु लडिरहे ।
मुटु मिचेर ,शब्दहरु
फुटाउन खोजे ,
एक भूलले हजार चोट
सहन रोजे ।
नङ्ग तिंखारे ,मासु चिमोटन थाले ,
खित्का हाँसो संगै
आफनै गलामा ,चड्कन हान्न थाले ।
वसन्ती लेखियो ,
सम्झना ,कल्पना र सपना पनि
लेखिए …,
” तर ,,
लेखान्तमा मेरो ,
कविता लेखिएन ………..!!
मोरङ्ग, हाल – साउदीअरव रियाद
(स्रोत : कविता कुसुम)
