~सुविद गुरागाई~
लहर आयो गयो मनमा छोएर हल्का ।
जाँदा–जाँदै माफी माग्यो रोएर हल्का ।
किन आयो किन गयो ? भनेन केही,
जिन्दगीमा अनुभूति भएर हल्का ।
नीलो–नीलो हुँदै थियो चाहना मेरो,
फिका पा¥यो गाढा माया धोएर हल्का ।
पानी–पानी भयो कठै दुनियाँ सबै,
हाँस्दा माया आँसु थोपा रोकेर हल्का ।
कसो गरुँ, के पो गरुँ बनायो त्यसै,
पुराना ती घाउ–खाटा फोएर हल्का ।
खुसी थ्यो कि दुखी थियो पाइनँ बुझ्न,
मर्छु होला मनमा पिर बोकेर हल्का ।
०००
(इटहरी–२, हलगडा, सुनसरी)
bisnuprasad.bg@gmail.com
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
