~निर्भीक रार्इ~
(गुनिलो साइकल तर हेला भएको)
आत्मनिर्भरताको नीति लागु गर्दा
खुट्टाले बाटो वा सडक नाप्दै हिँड्नु उचित हुने ।
तर त्यो अतिवाद ठहरिने ।
साँगुरो वा अप्ठेरो बाटो र एकल वा
नजिकको यात्राको लागि
सबभन्दा गुनिलो बाहन साइकल हुने ।
थोर लगानी, थोर मर्मत खर्च र
मान्छेको पेटमा हालेको खानाको भरमा
साइकल मान्छे र भारी बोक्नत यार हुने ।
तेर्सोमा साइकललाई तीन प्याडल हान्दा त्यसको चक्का
कम्तीमा छ फन्को घुमी त्यो अघि बढ्ने ।
उकालोमा साइकललाई डोर्याएको साटो
ओरालोमा आफै खुरुरु गुड्ने कस्तो इमान्दारिता !
उकालोमा साइकलको प्याडल हान्दा गलिए पनि
व्यायाम भएको महसुसले आफूलाई ताजा बनाउने ।
साइकलले जीउको बोसो पगाल्न सघाउने ।
च्वाँकतिर नजर अल्झँदा वा
अन्य कारणले अरुलाई साइकलले हान्दा
ठूलो दण्डमा नपरिने ।
साइकल कोचेक्रो (साँगुरो) ठाउँमा समेत
पार्किङ गर्न मिल्ने, फोक्टामा बोका अटेझैँ ।
साइकल चढेकोमा नलजाउनु पर्ने
आत्मनिर्भरवादी, पौरखी र प्रदुषण विरोधीहरुले ।
ट्राफिकजाम, ढल वा बाटोनिर्माण वामर्मतकार्य र
बन्दहडतालको कारणहरुले साइकलन रोकिने ।
२०६७ भदौ १५
मनमैजु, काठमाण्डू ।
जन्मथलो – भोजपुर, नेपालेडाँडा ।
पेसा – स्वतन्त्र अध्ययन र लेखन ।
(स्रोत : कविता कुसुम)
