~सुविद गुरागाई~
लहर आयो गयो मनमा छोएर हल्का ।
जांदा–जांदै माफी माग्यो रोएर हल्का ।
किन आयो किन गयो ? भनेन केही,
जिन्दगीमा अनुभूति भएर हल्का ।
नीलो–नीलो हुंदै थियो चाहना मेरो,
फिका पा¥यो गाढा माया धोएर हल्का ।
पानी–पानी भयो कठै दुनियां सबै,
हांस्दा माया आंसु थोपा रोकेर हल्का ।
कसो गरुं, के पो गरुं बनायो त्यसै,
पुराना ती घाउ–खाटा फोएर हल्का ।
खुसी’थ्यो कि दुखी थियो पाइनं बुझ्न,
मर्छु होला मनमा पिर बोकेर हल्का ।
०००
(इटहरी–२, हलगडा, सुनसरी)
bisnuprasad.bg@gmail.com
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
