~शिरिष लामिछाने~
घण्टाघरले फेरी बजायो
मध्यरातको घन्टी
ट्वाङ् ट्वाङ्
आवाज प्रश्टिंदै छ
वरपर परपर
आवाजले रानीपोखरी छचल्कियो
र गर्जियो आकाश
बिजुली चम्कीँदाको उजयालोमा
उजिलियो रत्नपार्क
आफ्नो सर्वाङग देखाउँदै
मस्कियी भोटाहिटी
र उत्तेजनाको पासोमा कैद भयो जमल।
पवित्र प्रेम छ
जमल र भोटाहिटीबीच
सङिनी रत्नपार्क
खुशी छे भोटाहिटीप्रति
विश्वस्त छे उस्को प्रेमप्रति
तर अपसोच
दरबारमार्ग दादा हो
मध्यरातको, मध्यदिनको
ऊ दुश्मन हो
पवित्रताको, स्वतन्त्र चाहनाको
तेसैले त ऊ
कुल्चन्छ रत्नपार्कलाई
तर्साउँछ भोटहिटिलाई
धम्क्याउँछ जमललाई
घण्टाघर हेरिरहेछ
दरबारमार्गको घमन्ड
रत्नपार्कको लाचारीपन
र त्यो घाइते प्रेम
तर बजाइरहेछ घण्टी
ईतिहासको प्रत्यक मोडहरुमा।
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
