~गोविन्दप्रसाद आचार्य ~
शिमल जति बढे पनि घमन्डले चढे पनि
शिमल सेतै फुले पनि सेतै भुवा उडे पनि
अलि बढेर के भायो भुवा उडेर के भयो
सेतै फुलेर के भयो, सेतै झरेर के भयो
(१)
गुलाब मानको हुने शिमल फुलेर के हुने
घोचे पनि गुलाब हो शिमल बढेर के हुने
सेतै फुले के भयो न देवको न प्रित्तको
जति बढे नि के भयो न भित्रको न मित्रको
(२)
न काठको न फुलको न मोल तोलको कतै
न रंगको छ मोहनी छरेर बास्ना कतै
शिमल भुवा समानका न भित्र चित्त चेतना
शिमल बढे समानाका नि भित्र स्वच्छ भावना
(३)
बसन्तको बहार शिमल फुलेर आउला
शिमल बढेर ढुंगामा बसन्त राग गाउला
बनै शिमल मने शिमल शिमल छ चेतना पनि
छ अग्लिंदै कुकाठले बडो म भन्छ तैपनि
(४)
सेतो छ रंग फुलमा न बास्ना रंगको बसन्तको
दिगो दरो नदेखिने हुँदैन है जीवन्तको
नि टिप्नुको फुलेर मात्र के भयो
न लाएको न बिक्नु को टिढै गरेर के भयो
(५)
कुकाठ अग्लिंदै गए मोटो भएर के भयो
न गाबको न कामको ठूलै भएर के भयो
शिमल घमन्डमा फुले अदुरदर्शिता पनि
जति बढेर के भो शिमल घमन्डका धनी
(६)
शिमल जति बढे पनि मोटो कु काठ काम खै
ठूलो भएर के भयो लुतो कुकाठ नामकै
शिमल पलाउँदै गए महु बडा बडी रहँु
शिमल समानका हुँदै म उच्चमा चढिरहँु
(७)
कुकाठ सल्किंदै गए शिमल हल्लक हल्कियो
शिमल मोटोे हल्केको बढो विचित्र हल्कियो
दलिन नयाँ दरा बरा शिमल हेरेर हुन्न है
न शिरको न पीरको शिमल झरेर जान्छ है
(८)
शिमल झरेर के भयो क्षति रति हुँदैन है
न गाबको बढे पनि आदर्श भन्न हुन्न है
कति झरे कति छरे भुवा समान दर्शन
शिमल बढा म हुँ कैै घमन्ड फूल्छ जीवन
(९)
न छो न छो शिमल भुवा हावा बनेर उड्नु है
अझै अझङगका बनि शिमल समान बन्नु है
शिमल बढेर के भयो सेतै फुलेर के भयो
शिमल ढलेर के भयो शिमल बढेर के भयो
(स्रोत : हाँक विक्ली – वर्ष २७, अंक ३७ – २०६७ श्रावण १९ गते, बुधबार)
