कविता : पहाड र आकाश

~मञ्जुल~manjul

पहाड चढ्दै गयो भने
मानिसको
आँसु पनि भेटिन्छ
हाँसो पनि भेटिन्छ ।

पहाड नभएको मानिस
संसारमा
कुनै पनि ठाउँमा
कुनै पनि समयमा पाइँदैन, अहँ पाइँदैन ।

मानिसको जीवन नै एउटा पहाड हो
युदालसान
पसिना काढ्दै-काढ्दै चढ्नुपर्छ
र पुग्नु पर्छ
टुप्पोमा
पहाडहरूलाई पनि माया गर्ने
आकाशलाई भेट्न
छातीमा वा शिरमा
आकाश नभएको मानिस
संसारमा
कुनै पनि ठाउँमा
कुनै पनि समयमा पाइँदैन, अहँ पाइँदैन ।

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.